رنگهای حلال آب (واتر بیس)

پوشش های واتربیس یا رنگ های حلال آب چند سالی است که وارد بازار رنگهای ساختمانی شده اند. این نوع رنگ از بسیاری از جهات شبیه رنگ پلاستیک (تمام پلاستیک) هستند.

نظر به آلودگی محیط زیست از طریق رنگ های روغنی و پوشش های حلال تینر این نوع رنگ جای خود را در بازارهای اروپا و آمریکا باز کرده اند و حتی در برخی از کشورها تولید رنگ های حلال تینر فوری و تینر روغنی با محدودیت ها و ممنوعیت های زیادی همراه شده است.

کارخانجات اتومبیل سازی در اکثر کشورهای دنیا (و ایران) چند سالی است که به جای رنگ های اتومبیلی فوری با حلال تینر فوری به طرف رنگ های اتومبیلی حلال آب روی آورده اند.

در ایران رنگ های حلال آب بیشتر با نام اکرولیک و کاپارول شناخته شده هستند. سرعت اجرای بالا و بدون بو بودن و خشک شدن سریع باعث استقبال از این نوع رنگ شده است. مخصوصا برای محیط های بسته و آپارتمانی و نیز در مواردی که کارفرما مجبور به سکونت در منزل در زمان رنگ آمیزی (به همراه خانواده وعلی الخصوص اطفال)هستند این نوع رنگ می تواند بهترین گزینه باشد و سرعت بالای اجرا و تولید نکردن گازهای فرار و خطرناک برای سلامت افراد ایده آل است.

این نوع رنگ هم مثل رنگ های روغنی دارای نوع مات و براق می باشد و نوع نیم براق هم به گزینه ها اضافه شده است.

این نوع رنگ حتما باید بوسیله غلطک اجراشود و در صورت اجرا با قلم : نقاش مجبور به اضافه کردن آب بیش از مقدار استاندارد به رنگ میباشد (تا رش قلم نیندازد) و این کار کیفیت اجرا را پائین می آورد.

حداکثر مقدار مجار افزودن آب به این نوع رنگ 25% است و باید به مقدار زیاد میکس شود. با تمام مزایائی که این نوع رنگ دارد ولی استقبال از آن و سفارش اجرای این رنگ نسبت به رنگ روغنی نسبتی حدودا یک به بیست دارد. علت استقبال خیلی کمتر نسبت به رنگ روغنی قابلیت شستشوی 100% رنگ روغنی است.

به رغم ادعای سازندگان این نوع رنگ : تجربه نقاشان ثابت می کند که این رنگ در مقابل آب بسیار مقاوم است ولی قابلیت شستشوی این رنگ نسبت به رنگ روغنی درسطح نازلی قرار دارد. تجربه ثابت کرده که استفاده از نوع نیم براق این رنگ و اجرا بوسیله غلطک با غلظت مناسب و نیز گذشت 30 روز از اجرا قابلیت شستشوی بالاتری به این رنگ می دهد. گذشت 30 روز از اجرا به نظره من لازم است. ولی با تمام تمهیدات باز هم نمیتوان از این رنگ توقع مقاومت در مقابل آب مثل رنگ روغنی را داشت.

شاید در کشورهای اروپائی و آمریکا قابلیت شستشوی 100% در این نوع رنگ مشاهده شود ولی در تولیدات داخلی چنین موردی مشاهده نکردم. اکثر کارخانجات خط تولید این نوع رنگ را راه اندازی کرده اند. تجربه من مارک کاپارول که توسط یک شرکت ایرانی و تحت لیسانس کاپارول آلمان ساخته می شود را توصیه می کند.

شخصا سعی کرده ام از رنگ های اکرولیک استفاده نکنم و وقتی سفارش رنگ حلال آب برسد مارک کاپارول گزینه اول برای من بوده است. در بعضی موارد و در فصول سرد سال به عنوان آستر اول بر روی بتونه کشی اولیه دیوار (ماستیک) از طرف بعضی از نقاشان استفاده می شود که چسب بسیار قوی این رنگ مثل رنگ روغنی آستری ماستیک را محکم می کند و این کار از لحاظ فنی فرقی با آستر اول با رنگ روغنی ندارد.

مزیت این کار سرعت خشک شدن بالای آستر اول و تسریع در کار بدون پائین آمدن کیفیت کار می باشد. شخصا هر موقع که سفارش رنگ حلال آب را می گیرم: به کارفرما اطلاع می دهم که این نوع رنگ قابلیت شستشو مثل رنگ روغنی را ندارد تا انتخابی با اطلاعات فنی انجام دهد. امیدوارم در آینده شاهد بالا رفتن قابلیت شستشوی این نوع رنگ از طرف سازندگان و همه گیر شدن استفاده از این رنگ و محدودیت تولید رنگ های آلاینده محیط زیست در ایران باشیم.

در پایان لازم به توضیح است که قیمت اجرای این نوع رنگ همانند رنگ روغنی (در برخی موارد بالاتر) می باشد و قیمت مصالح لازم برای اجرای این نوع رنگ (خصوصا مارک کاپارول) گرانتر از مصالح لازم برای رنگ روغنی می باشد